Jaarbrief 2022

Lees of download de Jaarbrief, inclusief de afbeeldingen, in pdf-formaat.

 

Laudetur Sacrosanctum et Augustissimum Sacramentum in æternum

De eeuwige Wijsheid Kind geworden! Dag van liefde, dag van vreugde, dag van zegening en van glorie!

Moeder Mechtildis

Tegelen, Advent 2022

Aan allen met wie wij ons verbonden weten,

In onze communiteitsretraite van het nu bijna voorbije jaar, welke op inspirerende en verrassende wijze geleid werd door de priester Anton Overmars, kregen wij verschillende roepingsverhalen uit de Bijbel te horen: van Adam tot aan de apostelen. Deze verhalen gaven veel stof tot bidden en deden ons ook denken aan onze eigen roepingsgeschiedenis.

Een van de roepingsverhalen in deze retraite ging over Adam: “Adam, waar zijt gij?” (Gen.3,9). God die de mens roept; ook wij, elk mens, wordt bij zijn of haar naam geroepen, om terug te keren tot onze liefhebbende God en Vader. Een roeping is niet eenmalig. Elke dag worden wij geroepen om ‘ja’ te zeggen tegen God én tegen onze medezusters en andere naasten. Een groot en innerlijk avontuur dat absoluut niet saai is!

In het scheppingsverhaal kunnen we lezen over God die de mens (Adam) boetseerde en een hulp voor hem maakte die bij hem past. Ook wij hebben in het afgelopen jaar heel veel hulp mogen ontvangen van verschillende mensen en vanuit verschillende hoeken. Verspreid over deze brief zult u daar mooie voorbeelden van vinden; aan allen daarvoor dan ook onze grote dank. Diezelfde dank geldt ook hen die ons door financiële bijdragen, al dan niet voortvloeiend uit onze kalenderactie, gesteund hebben om ons huis en onze tuin leefbaar te houden. Wij bidden dagelijks voor al onze weldoeners, die ons bijstaan op welk gebied dan ook.

5 januari: aan het einde van de H. Mis ter ere van de heilige Pater Karel Houben, wiens Heilig Jaar wij vieren vanwege zijn 200^ste geboortedag, ontvingen we de zegen met de reliek van de heilige. Pater Karel (Saint Charles of Mount Argus) was afkomstig uit Nederland maar heeft lang in Ierland gewerkt. Hij heeft een bijzondere plek in ons hart, omdat we een groeiend aantal roepingen uit Ierland hebben. Kapelaan Pierik hield zijn homilie gedeeltelijk in het Engels. Dagelijks geeft hij aan het eind van zijn preek een kort woordje in het Engels, hetgeen een bemoediging betekent voor onze Engelstalige roepingen, die overigens hun best doen om Nederlands te leren.

6 januari: we hielden in de kapittelzaal een bijzondere viering bij gelegenheid van het feest van Epifanie, waarbij het zogeheten Driekoningenwater werd gezegend. Daarna werden de vertrekken in huis met dit water gezegend.

Op 28 februari hield de heer Joep Habets bij ons een indrukwekkende lezing over de lijkwade van Turijn. Hij toonde daarbij een replica van de originele lijkwade alsook een levensgroot beeld van de lijdende Christus en een aantal attributen die op een kruising betrekking hebben. Met innerlijke bezieling bracht hij het lijden van onze Heer Jezus Christus dichterbij, en gaf zo een passende inleiding op de veertigdagentijd.

In februari en maart, kregen wij te maken met het corona virus; op een uitzondering na waren de meesten van ons gelukkig vrij snel weer op de been – zij het wat wankel. De zuster die ernstiger ziek was, is na een paar spannende weken gelukkig toch nog goed genezen.

Het was een enerverende periode: de een volgde de ander op. De H. Mis en het Goddelijk Officie konden gelukkig wel steeds doorgaan, al was het soms met slechts enkele stemmen, die ook nog veel aan kracht hadden ingeboet. Ook de Altijddurende Aanbidding heeft door kunnen gaan, mede dankzij de hulp van meerdere vrijwilligers. Deo Gratias!

Op 1 maart is onze geliefde medezuster, zuster Simone, overleden. De begrafenis vond vanwege de corona-omstandigheden, plaats in beperkte kring. Zuster Simone was een oprechte en hartelijke medezuster, die ook op hoge leeftijd nog veel te bieden had aan bijvoorbeeld de jongere medezusters door haar voorbeeld van trouw en dankbaarheid en haar oprechte hartelijkheid naar ieder van ons. Zuster Simone kon – ondanks dat ze zowel vroeger thuis als later in het klooster veelal hard moest werken, – van zichzelf dit mooie getuigenis geven: ‘Ik ben een door God verwend kind’. Wij zullen haar in onze gemeenschap missen, maar eens zullen wij elkaar terugzien in de hemel.

Onze tuin heeft een grote metamorfose ondergaan! Onze tuinvrijwilligers hielpen ons bij het omzagen en hakselen van de vele naaldbomen die onze tuin rijk was – een flinke klus! Net als op veel plaatsen elders, werd ook bij ons een groot aantal bomen getroffen door een keverplaag met als gevolg dat ze verloren gingen. Wij hopen nu spoedig te kunnen starten met de fase van de nieuwe aanplant. Deze zal waarschijnlijk volgend jaar worden afgerond.

In deze periode kregen wij ook hulp van onverwachte zijde: van onze broeders van Silverstream Priory in Ierland. Het verheugde ons dat Dom Mark Kirby voor enige tijd bij ons mocht verblijven. Dat gaf hem tevens de gelegenheid om ons en hen die hem bezochten, te inspireren door zijn gave van het woord. Zijn broeders kwamen niet alleen om hem te bezoeken en om in de tuin te helpen met het omzagen van bomen. Zij boden ook hulp bij de nachtelijke aanbidding, de afwas, het schilderen in huis, en soms zelfs bij het koorgebed op enkele feesten om onze (nog zieke) stemmen wat te steunen bij de Latijnse zang.

Van onze kant helpen wij de broeders van Silverstream. Enkele keren ging een zuster helpen met het naaien van koorkleden, habijten en schorten die om herstelwerk vroegen.

In grote dankbaarheid hebben wij op 25 maart het zilveren Professiefeest van zuster Bernarda gevierd. Wegens de coronabesmettingen was het lange tijd spannend of het feest door kon gaan. Ook de bruid zelf bleef het virus niet bespaard, maar op 25 maart klonk het blij: ‘Suscipe me, Domine’ tijdens de H. Mis, waarin zuster Bernarda haar geloften hernieuwde. Helaas konden haar familieleden er niet bij zijn.

Op zondag 1 mei vierden we 60 jaar professie van zuster Marie-Paul! In de H. Mis hernieuwde zij haar geloften. In de namiddag was er een feestelijke recreatie met liederen, gedichten en een beschrijving met foto’s van het verloop van haar kloosterleven, dat begonnen is in het klooster te Peppingen in Luxemburg.

Op 31 mei hebben we bij de priorinverkiezing Moeder Immaculata voor drie jaar herkozen.

We hebben in het afgelopen jaar afscheid genomen van enkele (jonge) mensen die vanuit het buitenland voor een paar maanden of voor langere tijd met ons mee hebben geleefd. We hebben samen een deel van hun reis met de Heer mogen optrekken en wij bidden voor het vervolg van hun weg met Hem. Het stemt tot vreugde dat we elkaar hebben leren kennen en dat we ons katholieke geloof en de aanbidding samen hebben mogen beleven.

Op bescheiden wijze zijn er in het afgelopen jaar weer retraites mogelijk geweest in ons gastenhuis. Gelukkig. Een aantal van deze retraites werd geleid door Pater Johan Debeer c.s.j., die zijn toehoorders wist te bezielen.

Eind augustus was er een gezinsweekend, begeleid door een van onze oblaten. Het is een vreugde om jonge mensen te zien genieten van enkele zinvolle dagen die tegelijkertijd ontspanning bieden.

Behalve dat er door vrijwilligers op diverse dagen door het jaar in de tuin wordt gewerkt, werken tussendoor ook de zusters er naar vermogen.

Bij deze werkzaamheden, werd zuster Mechtildis plotseling door wespen aangevallen, op het moment dat ze een tak trok uit een berg die ze wilde hakselen. Zij rende weg en kwam te vallen en liep daarbij een gebroken enkel op. Tijdens de weken dat ze haar voet niet mocht gebruiken, deed zij haar werk rondrijdend in een elektrische rolstoel. Ze herstelt overigens goed.

Evenals in 2021 werd er ook dit jaar hard gewerkt aan het achterstallig onderhoud in huis. Muren, gangen en vertrekken werden geschilderd. Ons klooster knapt zienderogen op. Het geeft ons meteen de mogelijkheid om op te ruimen, omdat elk vertrek moet worden uitgeruimd, gepoetst en ingeruimd. Dit geldt zeker voor het prioraat met aangrenzende werkkamer, die zeer goed uit de verf is gekomen. Met in ons achterhoofd dat – Deo volente – in 2025 de Confederale Vergadering van ons Instituut bij ons zal worden gehouden, treffen we, waar mogelijk nu al voorbereidingen.

Onze kapel is hard aan een nieuwe schilderbeurt toe. Aangezien we in 2025 tevens de 150^e stichtingsverjaardag van ons klooster gedenken, ligt het in onze bedoeling om in de winter van 2023/2024 dit werk te laten uitvoeren. We hebben er al een aantal keren over gesproken of we opnieuw afbeeldingen op de muren zullen laten schilderen, maar vooralsnog vinden we niets geschiktst. Wie heeft er een goed idee?

Op 5 juli kwam Vader Abt Lenglet OSB voor zijn jaarlijkse bezoekdag. We vierden samen de Eucharistie en ‘s middags hield hij een boeiende conferentie over de heilige Gregorius van Nyssa: hoe deze kerkvader het geestelijk leven ziet. In de recreatie hebben we blij en dankbaar samen het 25-jarig ambtsjubileum van Vader Abt herdacht.

Verheugd waren wij dat we op 29 oktober het feest van de altaarwijding konden vieren. Aangezien onze kapel in de stichtingsjaren is gezegend maar niet geconsacreerd, was het ons niet mogelijk om het feest van kerkwijding van onze eigen kapel te vieren. Een van onze zusters deed de ontdekking dat men wel de altaarwijding kan vieren – hetgeen overigens gevierd wordt met het misformulier van kerkwijding – en wij grepen die kans met beide handen aan. Met dit feest vieren wij de toewijding aan God van deze plaats, waar dagelijks de ontmoeting plaatsvindt met onze Eucharistische Heer, iets wat ons dag aan dag met intense vreugde en dankbaarheid vervult. Het werd een rijk gezegende dag met ’s middags een gezamenlijk aanbiddingsuur uit dankbaarheid, met de bede om vergeving voor onze eigen tekorten en om zegen voor de toekomst.

Onze hoogbejaarde zuster Ancilla van 97 jaar mocht op 21 november terugkijken op 40 jaar professie. We vierden dit heugelijke feit op bescheiden wijze met een feestelijke Eucharistieviering met als hoofdcelebrant Mgr. P. Hamans, die haar de weg naar ons klooster wees.

Het Naamfeest van onze Moeder wordt opgeluisterd door zang, gedicht en voordrachten. Dit jaar voerden de zusters het ‘gesprek’ tussen Jona en de grote vis ten tonele. De serieuze boodschap van dit Bijbelverhaal werd gecombineerd met aanstekelijke humor. Herkent niet ieder van ons zich soms in Jona?

Een groep Belgische jongeren o.l.v. Dom Johannes OSB van het klooster in Affligem was te gast voor een weekend gericht op de Eucharistie. De jongeren maken deel uit van een bestaande aanbiddingsgroep van de abdij en ze zijn vol geloof en vuur. Er werden inleidingen gegeven, o.a. door onze hulpbisschop Mgr. E de Jong; Ook was er gezamenlijke aanbidding, muzikaal begeleid door de jongeren zelf. Ze hielpen in de tuin en in de keuken en namen deel aan de nachtaanbidding. Het schept moed om zulke bevlogen jongeren te zien.

In oktober gaf Zr. Bernarda een Engelstalige retraite over het Hooglied voor enkele uit Ierland afkomstige zusters van het noviciaat. De jonge zusters werden door haar conferenties geïnspireerd en bemoedigd en hervatten na de retraite met nog meer vuur het monastieke leven van “Ora en labora”. Vanwege het welslagen van deze retraite hopen we in 2023 voor het eerst ook een door een zuster gepreekte retraite aan de gasten te kunnen aanbieden, met als thema: het geestelijk moederschap.

Pax! is de typisch benedictijnse zegenwens. Heel ons leven is een gebed, heel ons leven is toegewijd aan de vrede: met God, onder elkaar en in onszelf. Maar vanwege de aanhoudende oorlog in Oekraïne, willen wij toch extra uitdrukking geven aan onze zorg daarvoor: wij bidden dagelijks voor de Vespers een gebed voor de vrede.

De zusters proberen dapper hun emmertje bij te dragen aan het verminderen van de vervuiling van het milieu en de verspilling van drinkwater. Daarom hebben we een aantal grote regentonnen aangeschaft. Daarnaast, mede als gevolg van de explosief gestegen energieprijzen, is tot nu toe, behalve in het gastenverblijf, de centrale verwarming uit als het niet vriest. We dragen extra warme kleding, maar het is een flinke uitdaging, vooral voor de oudere zusters. Wij offeren dit ongemak echter graag op voor mensen die werkelijk kou lijden vanwege het ontbreken van elke voorziening.

Wij eindigen deze brief graag met een mooi citaat uit een homilie van Romanos de Zanger, waarin Pastoor Overmars ons liet delen. Het mag ons hoopvol en vreugdevol doen uitzien naar de komst van de Heer met Kerstmis en naar het nieuwe jaar:

God heeft hem niet geminacht,

die in het paradijs door een list van zijn kleren werd beroofd

en het kleed door Gods handen geweven, verloor.

Hij komt tot hem en roept met zijn heilige stem tot de ongehoorzame:

“Adam, waar ben je? Verberg je niet meer voor Mij.

Zo naakt en zo arm als je bent, Ik wil je zien.

Wees niet bang, Ik ben aan jou gelijk geworden. Jij wilde God worden en dat is je niet gelukt.

Nu ben Ik vlees geworden, omdat Ik het heb gewild. Kom naderbij, herken Mij en zeg: Gij zijt gekomen, Gij hebt U geopenbaard, Gij het ontoegankelijke Licht!

Wij wensen u allen een gezegende Advent en Kersttijd toe. Nogmaals dank aan u allen die ons op wat voor wijze dan ook bijstaan. Wij bidden voor u; Gods zegen voor het komende jaar 2023 toegewenst,

In biddende verbondenheid,

Uw zusters Benedictinessen van de Altijddurende Aanbidding van het Allerheiligste Sacrament